“Bir kurumda nezaket yoksa, diğerlerinin bir önemi yoktur.”
— İsimsiz ama unutulmaz bir rapor cümlesi
Bir Hatıradan Hayatın Kalbine
Yıllar önce, ülkemizin köklü kamu sanayi kuruluşlarından birini tanıtım gezisi için ziyaret etmiştim. Orada görevli bir arkadaşımın anlattığı bir hatıra, yıllardır zihnimin bir köşesinde durur.
Kalite süreçlerini geliştirmek amacıyla kurum, yurt dışından bir dış değerlendirmeci davet eder. Bu uzman kişi, tesisi en ince ayrıntısına kadar gezer, çalışanlarla konuşur, üretim süreçlerini izler. Yaklaşık bir ay süren gözlemlerin ardından, heyecanla beklenen rapor günü gelir. Yönetim Kurulu, uzunca bir toplantıda anlatılması beklenen kalın bir rapor bekler. Ancak raportör kürsüye çıkar, derin bir sessizlikte tek bir cümle kurar:
“Bir kurumda nezaket yoksa, diğerlerinin bir önemi yoktur.”
Başka da bir şey söylemez. Verdiği rapor işte bu tek cümleden ibarettir.
O an bu sözün anlamını tam kavrayamamış olsam da bir kenara not etmiştim.
Yıllar geçtikçe, özellikle günümüzü, değişen yaşamlarımızı, kurumlarımızı ve hele de sağlık kurumlarını düşündüğümde, bu cümle çok daha derin anlamlar taşımaya başladı.
